Pobudzanie zmysłów
Rolą metody stymulacji polisensorycznej jest usprawnianie wszystkich zmysłów:
czucia (wewnętrznego)
dotyku
węchu
smaku
wzroku
słuchu
Tak by umożliwić dzieciom zintegrowane, wielozmysłowe poznawanie świata.
Stymulacja polisensoryczna, to nauka wielozmysłowego doświadczania świata, która ma na celu wywołanie zaplanowanych wrażeń i uczuć.
Zajęcia polegają na tym, że nauczyciel dostarcza uczniowi różnego rodzaju bodźce zmysłowe: dotykowe, smakowe, węchowe, słuchowe i wzrokowe.
Ćwiczenia stymulacyjne są proste, nawiązują do wczesnych dziecięcych czynności i doświadczeń poznawczych, zaś materiały stosowane podczas zajęć są łatwo dostępne.
Przykładowe ćwiczenia służące stymulacji:
czucia
proprioceptywnego (wewnętrznego): stanie na równoważni, huśtanie w kocu, podskoki na materacu, trampolinie, bujanie w topku rehabilitacyjnym;
zmysłu dotyku: masowanie całego ciała dłońmi terapeuty, pocieranie dłoni (innych części ciała) przedmiotami o różnorodnej fakturze, wielkości, twardości i kształcie, przesypywanie materiałów sypkich np. piasku, ziaren zbóż, zabawy w wodzie, manipulowanie tworzywami przekształcalnymi: ziemią, masą solną, plasteliną, ciastoliną, gliną, itp.
zmysłu węchu: wąchanie artykułów spożywczych i innych zapachów np. kosmetyków;
zmysłu smaku: smakowanie potraw, rozpoznawanie pokarmów na podstawie smaku, różnicowanie smaku słodkiego, kwaśnego, słonego, gorzkiego;
narządu wzroku: dostarczanie bodźców wielobarwnych (wystrój sali, środki dydaktyczne), wyodrębnianie figury z tła, rozpoznawanie osób, zwierząt i przedmiotów na obrazkach, rozpoznawanie kolorów;
narządu słuchu: słuchanie szelestów, szumów, dźwięków wydawanych przez ludzi, zwierzęta, przedmioty, rozróżnianie ich, lokalizowanie źródła dźwięku.
